Το πρωινό των Φώτων του 1993 δέχθηκα ένα τηλεφώνημα απ’ τη γιαγια :
-ο πατέρας σου είναι άρρωστος
– έτρεξα
Ήταν εγκεφαλικό και χιόνιζε…
Μετέφερα στα χέρια μου το πατέρα σε ιδιωτική κλινική όποτε στις 2μμ τον είδαν οι γιατροί !!!!
Η γιαγιά στο σπίτι συντόνιζε τα πάντα απ’ το τηλέφωνο.
Η κράση της καλή ,είχε βαρύνει λίγο απ τα χρόνια τα 94
Όμως ήθελε να μου φτιάχνει τη ατομική μου σπανακόπιτα, να μου μαγειρεύει τις προτιμήσεις μου ,τα γεμιστά μου .
Η αρρώστια του πατέρα μου την τσάκισε
Το πήγα στο σπίτι εκείνη τον πρόσεχε ,τον νοιαζόταν ,όμως είχε σπάσει κάτι μέσα της
Μια μέρα γύρισα απ’ τη δουλεία. Με περίμενε είχε ξαπλώσει στο δωμάτιο της
Πήγαινε αφέντη μου να φας και μετά σε θέλω…
Ήταν διαταγή
Έφαγα την ατομική σπανακόπιτα που μου είχε φτιάξει με τα χέρια της
(94 χρονών γυναίκα)
Πήγα δίπλα της
Μιλήσαμε για τα οικογενειακά μας (τη αρρώστια του πατέρα μου, το ότι ο αδελφός της ενώ τον καλούσε ναρθει να την δει δεν ήλθε, για την ζωή μου για όλα )
Μου ζήτησε να της ψάλλω κάποιους ύμνους ,τον Κανόνα του Μ.Σαββάτου
«Κύματι θαλάσσης…Θεοφανείας σου Χριστέ…Άφραστον θαύμα.. Τέτρωται Άδης»
μετά μου ζήτησε να ψάλλω «Κύριε εκέκραξα »
στο τέλος μου ζήτησε να πω τη Μεγάλη Δοξολογία
Σ’ όλο το διάστημα η νόνα με ακολουθούσε σ’ όλα σιγοψάλλοντας,εξ αλλου αυτή μ’ έμαθε να ψέλνω και με παρατηρούσε σε κάθε φάλτσο μου από μικρό παιδί ως το θάνατο της.
Μόλις τελείωσα τη δοξολογια έκανε το σταυρό της με φίλησε ,μου έδωσε την ευχή Της
και μου είπε να φύγω για τη δουλειά μου ,ήταν 6 μμ
Σηκώθηκα πήγα στη κουζίνα έφτιαξα ένα καφέ και πήγα στο δωμάτιο του πατέρα μου να μιλήσουμε λίγο πριν φύγω.
Του έλεγα πως ήμουν απορημένος με τη νόνα μου
Τον χαιρέτησα και μπήκα στο δωμάτιο της νόνας μου
-είχε πέσει σε κώμα………
Την πήγα στον Ευαγγελισμό μετά λίγες μέρες έφυγε για το αιώνιο Ταξίδι κοντά στους αγαπημένους της :τα παιδιά της και τον αδικοχαμένο άντρα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου