Είναι γνωστό ότι ο γάμος της γιαγιά μου με τον παππού μου Γρηγόρη Πανά υπήρξε προϊόν επιλογής του πατέρα της , όπως δυστυχώς συνέβαινε στις αρχές του αιώνα ,όμως με πολλή αγάπη δημιούργησε στον Πειραιά μια ευτυχισμένη οικογένεια ,με δυο παιδιά τη μητέρα μου Ηρώ και τον αδελφότης Παναγή. Η αρχή των οδυνών της γιαγιάς μου ήταν όταν προκειμένου να υποστεί μικρή και ασήμαντη εγχείρηση ο Παναγής εισήχθη σε κλινική που διατηρούσε ο θείος καθηγητής ιατρικής Μαρίνος Βαλλιάνος .Το παιδί μέσα στη κλινική κόλλησε μια σπάνια μεταδοτική ασθένεια την «σκαρλατινα» και πέθανε σε ηλικία 8 ετών .Αυτός ο θάνατος προκάλεσε τεράστιο σεισμό στη οικογένεια με αποτέλεσμα στις παραμονές από του Ελληνοαλβανικού πόλεμου να μετακομίσει και να εγκατασταθεί οριστικά στα Σπαρτιά Κεφαλονιάς ς Όμως η συνέχεια ήταν πιο δραματική ,την νύχτα των Φώτων του 1944 ένοπλη ομάδα εισέβαλε στο σπίτι συνέλαβε τον παππού μου Γρηγόρη Πανά ο οποίος για να αποφύγει τη σύλληψη προσπάθησε να αντισταθεί, τότε χρησιμοποιήθηκε από τους αντάρτες σαν ασπίδα η μητέρα μου ηλικίας 15 χρόνων ,την οποία απείλησαν να σκοτώσουν αν δεν παρεδίδετο ο παππούς μου .Τη σύλληψη επακολούθησε απαγωγή στα ορεινά του νησιού, στο χωριο Τρωγιαννάτα . Έκτοτε ουδείς γνωρίζει για το ακριβές τέλος της ζωής του παππού μου του οποίου οι δολοφόνοι στέρησαν το δικαίωμα της χριστιανικής ταφής αφού ούτε το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ . Πληροφορίες απο αυτόπτες μαρτυρες φέρουν να βασανίσθηκε φρικτά και τελικώς δολοφονήθηκε .Η εγκληματική αυτή ενέργεια έγινε από ομάδα γνωστών αλλά και αγνώστων ,ο εντοπισμός τω οποίων ήταν εύκολος εκείνη τη εποχή. Η γιαγιά μου και η μητέρα μου ουδέποτε κατονόμασε τους δολοφόνους. Κάποιοι παραπέμφθησαν σε δίκη αλλά τελικώς αθωώθηκαν ελλείψει επαρκών αποδείξεων .Η μητέρα μου μέχρι το θάνατο της συχνά ξυπνούσε τη νύχτα με τον εφιάλτη της σύλληψης του πατέρα της, έλεγε ότι αρκετές φορές στον εφιάλτη αυτόν που έβλεπε αισθάνονταν το μέταλλο του περιστρόφου που της ακούμπησαν στο κρόταφο τότε……φρικη.
Η απαγωγή και η δολοφονία του παππού μου Γρηγόρη Πανά , μέσα στο κλίμα της εποχής ,κλίμα γερμανικής κατοχής και εσωτερικής τρομοκρατίας και εμφύλιας συρραξης ,έφεραν στο προσκήνιο το τρομακτικό πρόβλημα επιβίωσης στη οικογένεια. Τέτοια υπήρξε η ένδεια, ώστε να εκποιηθεί κάθε πολύτιμο είδος της οικογένειας σε γνωστούς μαυραγορίτες ,αλλά και αρχίσει από τους δυναμένους να το πράξουν κατοίκους του χωριού η συστηματική βοήθεια σε είδη τρεχούσης διατροφής ,την οποία εστερείτο η οικογένεια. Μάλιστα η τρομοκρατία σε βάρος της οικογένειας έφθασε να απειλείται η μητέρα μου με απαγωγή και θάνατο ,εάν αποκαλύψουν η γιαγια και η μητέρα μου στις αρχές τα ονόματα των απαγωγέων τα οποία γνώριζαν . Ο εφιάλτης συνεχίσθηκε και από τις παράλληλες πιέσεις και απειλές του αδελφού του παππού μου Νικόλα Πανά αλλά και από τρίτα πρόσωπα που κινούνταν στο αντίπαλο χώρο απ’ αυτούς. για να αποκαλύψουν τους δολοφόνους του παππού μου. Η γιαγιά μου πέτυχε να ξεπεράσει τους άμεσους κινδύνους με τη τακτική που ακολούθησε χωρίς να λησμονεί τον εφιάλτη που της προξένησε η φρικτή αυτή δολοφονία. Είναι χαρακτηριστικό ότι προκειμένου να διασκεδάσει το δυσμενές κλίμα που δημιουργήθηκε στη μικρή μας κοινωνία, ένας από τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας και ίσως και ο εκτελεστής του παππού μου ,επεσκέφθη τη γιαγιά μου για της δείξει την «συμπόνια» του, εκείνη χωρίς να διστάσει τον απέπεμψε σκαιότατα.Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε φέρει και λίγα τρόφιμα για την οικογένεια, η θεια μου Κάτε Πεταλούδη του τα έτριψε στη μούρη ,λέγοντας του καταπρόσωπο ότι είναι «φονιάς»
Η γιαγιά μου πέρασε κι αυτή τη τρομερή και αβάσταχτη δοκιμασία πόνου και στέρησης με απόλυτη αξιοπρέπεια και δεν θέλησε να εξαγοράσει ούτε για αυτή ούτε για κόρη της με κανένα τρόπο το θάνατο του συζύγου της .
Όμως η κακοτυχία της γιαγιάς μου δεν σταμάτησε εκεί το 1966 η μητέρα μου σε ηλικία 35 ετών εντελώς ξαφνικά αρρώστησε από «απλαστική αναιμία» και μετά συντομη αλλα επώδυνη ασθένεια απεβίωσε τη 20 Απριλίου 1966. Η γιαγιά δέχθηκε κι αυτό το συνταρακτικό κτύπημα της μοίρας με αξιοπρέπεια και αρχοντιά .Έκρυψε βαθιά τον πόνο της μάνας μέσα της κι έσκυψε να περιμαζέψει το διαλυμένο απ’ το θάνατο της κόρης της σπιτικό μας Στήριξε με όλες τις δυνάμεις της τον κλονισμένο πατέρα μου και έδωσε βοήθεια και συμπαράσταση σε μένα .
Έτσι σταθήκαμε όρθιοι.
Στάθηκε ως το θάνατο της η αληθινή ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ του σπιτιού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου