Σατυρικα Κεφαλλονητικα καλαντα

Κεφαλλονητικα καλαντα


Σε αυτο το σπιτι που ηλθαμε,γιατρος,να μην πατηση!

Και πεθερα!το ποδι της,αν μπαση,να τσακιση!

Να βγαλουνε την φαουσα!οσοι για τα καλα τους,και για τη κορη του σπιτιου!ξερνανε!τα αντερα τους!

Οποιος,την οικογενεια,ετουτη καταριεται!κουρλος!μπροστα,στον «Αγιο»δυο χρονια,να σγουριεται!!

Σε αυτο το σπιτι,που ηρθαμε,δοντι,να μην πονεση!

Και καθε χρονο,η κυρα!να φτειαχνη και βελεσι!!

Να πλεκη,δε στον ανδρα της,το χρονο δυο!σκαλτσουνια!

Να του μπαλωνη,το βρακι!σαν γινεται μπουκουνια!!

Κι οντες,να κοφη νυχια,του ζητησει το χατηρι,να του τα κοβη η κυρα!με ένα κλαδευτηρι!!

Σε αυτο το σπιτι,που ηλθαμε,με ασβεστη,το χτισμενο!του χρονου Παναγια μου!να το εχης μουντισμενο!!

Οι πουλακιδες,του σπιτιου,ολες!να σφαλιαστουνε!και μοναχα!οι κοκοροι!να αρχισουν να γεννουνε!

Ο σκυλος!τον αφεντη του,ξωπισω,να τον παιρνη!να γλυφη,τις ποδαρες του!με γλυδα,να χορταινη!

Σε αυτο το σπιτι,που ηρθαμε,κλητηρας,αν πατηση!και ο νοικοκυρης του σπιτιου,να τον ξυλοκοπηση!

Να ερχονται,εμπρος στην πορτα του,να παιζουνε τσι αμαδες,για τσι κοπελλες του σπιτιου,δεκα!!προξενηταδες!!

Και αν εμπη,καποιος ρεμπελος,προικια!για να τσου κλεψη,μεσα στο χρονο!σαν δενδρι,σακατικο,να ρεψη!

Σε αυτο το σπιτι που ηρθαμε,γεννιουνται ολο αγορια!γιατι ποτε της!η κυρα,δεν εχει στενοχωρια!!

Βραζει τα αγριολαχανα,με ξυδι,η λεμονι!να δινη του αντρουλη της!για να τον δυναμωνη!!και σαν της κανει,ο ανδρας της,με αλλες κουτσουκελες!του σπαει,το κεφαλι του με πηλινες παδελες!!

Σε αυτο το σπιτι που ηρθαμε,τα καλαντα να πουμε!να καμη,ο Αη!Γερασιμος!το κερασμα,να δουμε!!

TA ΚΑΛΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΛΕΓΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

TA ΚΑΛΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΛΕΓΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΤΑ ΣΠΑΡΤΙΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ:


Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς

Για να σας ειπούμε χρόνους πολλούς)

Καλήν εσπέραν άρχοντες, κι αν είναι ο ορισμός σας

Χριστού τη θεία γέννηση να πω στο αρχοντικό σας

Χριστός Γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ την πόλη

οι ουρανοί αγάλονται και χαίρει η φύσης όλη

εν τω σπηλαίο τίκταιται εν φάτνη των αλόγων

ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων

σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε πέτρα να μη ραϊσει

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού

χρόνια πολλά να ζήσει.



ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Μαρμελάδα βερίκοκο της ποπης

Μαρμελάδα βερίκοκο




υλικα



3 κιλά βερίκοκα ζυγισμένα με το κουκούτσι τους

2,5 κιλά ζάχαρη

½ φλιτζάνι χυμό λεμονιού



διαδικασια

1.-Πλένετε τα βερίκοκα ,τα ανοίγετε στη μέση και βγάζετε το κουκούτσι.



2.-Σε μία κατσαρόλα βάζετε μία στρώση βερίκοκα μία στρώση ζάχαρη, μία στρώση βερίκοκα και συνεχίζετε.

3.-Τα αφήνετε όλη τη νύχτα .Την άλλη μέρα βάζετε τη κατσαρόλα στη φωτιά και τα αφήνετε να βράσουν.

4.-Αν χρειαστεί ξαφρίζετε.΄ Οχι όμως μετά τον πρώτο βρασμό γιατί αυτός ο αφρός είναι ζάχαρη.

5.-Βράζετε τη μαρμελάδα για περίπου μισή ώρα μετά τον πρώτο βρασμό της. Οσο πιο πολύ την αφήνετε τόσο πιο πολύ σκουραίνει. Μόλις δείτε ότι δένει η μαρμελάδα ρίχνετε τον χυμό λεμονιού, και ανακινείτε την κατσαρόλα Κι αποσύρετε από τη φωτιά.

6.-Όταν κρυώσει την μοιράζετε σε βαζάκια. Φυλλάσεται στο ψυγείο.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ Π.ΠΑΝΑ

Ο θάνατος της

Το πρωινό των Φώτων του 1993 δέχθηκα ένα τηλεφώνημα απ’ τη γιαγια :
-ο πατέρας σου είναι άρρωστος
– έτρεξα
Ήταν εγκεφαλικό και χιόνιζε…

Φώτα 1993 στο Γενικό Κρατικό ο πατέρας μου ολόκληρο το πρωινό έμεινε χωρίς ιατρική φροντίδα κι  !!!!
Μετέφερα στα χέρια μου το πατέρα σε ιδιωτική κλινική όποτε στις 2μμ τον είδαν οι γιατροί !!!!
Η γιαγιά στο σπίτι συντόνιζε τα πάντα απ’ το τηλέφωνο.
Η κράση της καλή ,είχε βαρύνει λίγο απ τα χρόνια τα 94
Όμως ήθελε να μου φτιάχνει τη ατομική μου σπανακόπιτα, να μου μαγειρεύει τις προτιμήσεις μου ,τα γεμιστά μου .
Η αρρώστια του πατέρα μου την τσάκισε
Το πήγα στο σπίτι εκείνη τον πρόσεχε ,τον νοιαζόταν ,όμως είχε σπάσει κάτι μέσα της
Μια μέρα γύρισα απ’ τη δουλεία. Με περίμενε είχε ξαπλώσει στο δωμάτιο της
Πήγαινε αφέντη μου να φας και μετά σε θέλω…
Ήταν διαταγή
Έφαγα την ατομική σπανακόπιτα που μου είχε φτιάξει με τα χέρια της
(94 χρονών γυναίκα)
Πήγα δίπλα της
Μιλήσαμε για τα οικογενειακά μας (τη αρρώστια του πατέρα μου, το ότι ο αδελφός της ενώ τον καλούσε ναρθει να την δει δεν ήλθε, για την ζωή μου για όλα )
Μου ζήτησε να της ψάλλω κάποιους ύμνους ,τον Κανόνα του Μ.Σαββάτου
«Κύματι θαλάσσης…Θεοφανείας σου Χριστέ…Άφραστον θαύμα.. Τέτρωται Άδης»
μετά μου ζήτησε να ψάλλω «Κύριε εκέκραξα »
στο τέλος μου ζήτησε να πω τη Μεγάλη Δοξολογία
Σ’ όλο το διάστημα η νόνα με ακολουθούσε σ’ όλα σιγοψάλλοντας,εξ αλλου αυτή μ’ έμαθε να ψέλνω και με παρατηρούσε σε κάθε φάλτσο μου από μικρό παιδί ως το θάνατο της.
Μόλις τελείωσα τη δοξολογια έκανε το σταυρό της με φίλησε ,μου έδωσε την ευχή Της
και μου είπε να φύγω για τη δουλειά μου ,ήταν 6 μμ
Σηκώθηκα πήγα στη κουζίνα έφτιαξα ένα καφέ και πήγα στο δωμάτιο του πατέρα μου να μιλήσουμε λίγο πριν φύγω.
Του έλεγα πως ήμουν απορημένος με τη νόνα μου
Τον χαιρέτησα και μπήκα στο δωμάτιο της νόνας μου
-είχε πέσει σε κώμα………
Την πήγα στον Ευαγγελισμό μετά λίγες μέρες έφυγε για το αιώνιο Ταξίδι κοντά στους αγαπημένους της :τα παιδιά της και τον αδικοχαμένο άντρα της.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Είναι γνωστό ότι ο γάμος της γιαγιά μου με τον παππού μου Γρηγόρη Πανά υπήρξε προϊόν επιλογής του πατέρα της , όπως δυστυχώς συνέβαινε στις αρχές του αιώνα ,όμως με πολλή αγάπη δημιούργησε στον Πειραιά μια ευτυχισμένη οικογένεια ,με δυο παιδιά τη μητέρα μου Ηρώ και τον αδελφότης Παναγή. Η αρχή των οδυνών της γιαγιάς μου ήταν όταν προκειμένου να υποστεί  μικρή  και ασήμαντη εγχείρηση ο Παναγής εισήχθη σε κλινική που διατηρούσε ο θείος καθηγητής ιατρικής  Μαρίνος Βαλλιάνος .Το παιδί μέσα στη κλινική κόλλησε μια σπάνια μεταδοτική ασθένεια την «σκαρλατινα» και πέθανε σε ηλικία 8 ετών .Αυτός ο  θάνατος προκάλεσε τεράστιο σεισμό στη οικογένεια  με αποτέλεσμα στις παραμονές από του Ελληνοαλβανικού πόλεμου να μετακομίσει και να εγκατασταθεί οριστικά στα Σπαρτιά Κεφαλονιάς ς Όμως  η συνέχεια ήταν πιο δραματική ,την νύχτα των Φώτων του 1944 ένοπλη ομάδα     εισέβαλε στο σπίτι συνέλαβε τον παππού μου Γρηγόρη Πανά   ο οποίος για να αποφύγει τη σύλληψη προσπάθησε να αντισταθεί, τότε χρησιμοποιήθηκε  από τους αντάρτες σαν ασπίδα η μητέρα μου ηλικίας 15 χρόνων ,την οποία απείλησαν να σκοτώσουν αν δεν παρεδίδετο ο παππούς μου .Τη σύλληψη επακολούθησε απαγωγή στα ορεινά του νησιού, στο χωριο Τρωγιαννάτα . Έκτοτε ουδείς γνωρίζει για το ακριβές τέλος της ζωής του παππού μου του οποίου οι δολοφόνοι στέρησαν το δικαίωμα της χριστιανικής ταφής αφού ούτε το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ . Πληροφορίες απο αυτόπτες μαρτυρες  φέρουν να βασανίσθηκε φρικτά και τελικώς δολοφονήθηκε .Η εγκληματική αυτή  ενέργεια  έγινε από ομάδα γνωστών αλλά και αγνώστων ,ο εντοπισμός τω  οποίων ήταν εύκολος εκείνη τη εποχή. Η γιαγιά μου και η μητέρα μου ουδέποτε κατονόμασε τους δολοφόνους. Κάποιοι παραπέμφθησαν σε δίκη  αλλά τελικώς αθωώθηκαν ελλείψει επαρκών αποδείξεων .Η μητέρα μου μέχρι το θάνατο της συχνά ξυπνούσε τη νύχτα με τον εφιάλτη της σύλληψης του πατέρα της, έλεγε ότι αρκετές φορές στον εφιάλτη αυτόν που έβλεπε αισθάνονταν το  μέταλλο του περιστρόφου που της ακούμπησαν στο κρόταφο τότε……φρικη.

Η απαγωγή και η δολοφονία του παππού μου Γρηγόρη Πανά , μέσα στο κλίμα της εποχής ,κλίμα γερμανικής κατοχής και εσωτερικής τρομοκρατίας και εμφύλιας συρραξης ,έφεραν στο προσκήνιο  το τρομακτικό πρόβλημα επιβίωσης στη οικογένεια. Τέτοια υπήρξε η ένδεια, ώστε  να εκποιηθεί κάθε πολύτιμο είδος  της οικογένειας   σε γνωστούς μαυραγορίτες ,αλλά και αρχίσει από τους δυναμένους να το πράξουν κατοίκους του χωριού η συστηματική βοήθεια σε είδη τρεχούσης διατροφής ,την οποία εστερείτο η οικογένεια. Μάλιστα η τρομοκρατία σε βάρος της οικογένειας έφθασε να απειλείται η μητέρα μου με απαγωγή  και θάνατο ,εάν αποκαλύψουν η γιαγια και η μητέρα μου στις αρχές τα ονόματα των απαγωγέων τα οποία γνώριζαν . Ο εφιάλτης συνεχίσθηκε και από τις παράλληλες πιέσεις και απειλές του αδελφού του παππού μου Νικόλα Πανά αλλά και από τρίτα πρόσωπα που κινούνταν στο αντίπαλο χώρο απ’ αυτούς. για να αποκαλύψουν τους δολοφόνους του παππού μου. Η γιαγιά μου πέτυχε να ξεπεράσει τους άμεσους κινδύνους με τη τακτική που ακολούθησε χωρίς να λησμονεί τον εφιάλτη που της προξένησε η φρικτή αυτή  δολοφονία. Είναι χαρακτηριστικό ότι προκειμένου να διασκεδάσει το δυσμενές κλίμα που δημιουργήθηκε στη μικρή μας κοινωνία, ένας από τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας  και ίσως και ο εκτελεστής του παππού μου ,επεσκέφθη τη γιαγιά μου για της δείξει την «συμπόνια» του, εκείνη χωρίς να διστάσει τον απέπεμψε σκαιότατα.Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε φέρει και λίγα τρόφιμα για  την οικογένεια, η θεια μου Κάτε Πεταλούδη του τα έτριψε στη μούρη ,λέγοντας του  καταπρόσωπο ότι είναι «φονιάς» 

Η γιαγιά μου πέρασε κι αυτή τη τρομερή και αβάσταχτη δοκιμασία πόνου και στέρησης με απόλυτη αξιοπρέπεια και δεν θέλησε να εξαγοράσει ούτε για αυτή ούτε για κόρη της με κανένα τρόπο το θάνατο του συζύγου της .

Όμως η κακοτυχία της γιαγιάς μου δεν σταμάτησε εκεί το 1966 η μητέρα μου σε ηλικία 35 ετών εντελώς  ξαφνικά αρρώστησε από «απλαστική αναιμία» και μετά συντομη αλλα επώδυνη ασθένεια απεβίωσε τη 20 Απριλίου 1966. Η γιαγιά δέχθηκε κι αυτό το συνταρακτικό κτύπημα της  μοίρας με αξιοπρέπεια και αρχοντιά .Έκρυψε βαθιά τον πόνο της μάνας μέσα της κι έσκυψε να περιμαζέψει το διαλυμένο απ’ το θάνατο της κόρης της σπιτικό μας Στήριξε με όλες τις δυνάμεις της τον κλονισμένο πατέρα μου και έδωσε βοήθεια  και συμπαράσταση σε μένα .

 Έτσι σταθήκαμε όρθιοι.

Στάθηκε ως το θάνατο της η αληθινή ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ του σπιτιού μας.

Η νόνα μου η Πόπη

Η νόνα μου η Πόπη γεννήθηκε στα Σπαρτιά της Κεφαλονιάς στο τέλος του 19ου αιώνα και έζησε σχεδόν ολόκληρο το 20 ο αιώνα (πέθανε το Μάρτη του 1993).Υπήρξε ένας απίθανος και σπάνιος σε χαρίσματα και αρετές άνθρωπος με βαθύτατη πίστη στο Θεό και απέραντη αγάπη για το συνάνθρωπο. Μέχρι και την τελευταία βδομάδα της ζωής της η μνήμη της και η κρίση της βρίσκονταν σε άριστο σημείο καθώς και η καθημερινή μελέτη και όχι απλή ανάγνωση της εφημερίδας Ε**** .Τα σχόλια της για τα γεγονότα ,τα πρόσωπα και τις καταστάσεις πρόσεχε πάντοτε να γίνονται με χαρακτηριστική μετριοπαθή και ήρεμο και διπλωματικό τρόπο έτσι ώστε να μην δημιουργεί τριβές ή προβλήματα Ουδέποτε στη συζήτηση επέτρεπε την σύγκρουση και η σοφία της επεδίωκε πάντοτε να συνθέτει μέσα στα Πατερικά πλαίσια αφού ήταν άριστος μελετητής της Πατερικής σοφίας. Από ταπεινότητα στη συζήτηση δεν προέβαινε σε επίδειξη γνώσεων ,άκουγε πάντοτε τους άλλους και υπέμεινε με πολύ προσευχή σ’ όλο το βίο της όλους τους σωματικούς πόνους αλλά και τις τεράστιες ψυχικές πληγές που στο βίο της υπέστη.